Patriottisme en romantisch heldendom in grote beelden op het scherm brengen - dat is eigenlijk een specialiteit van Hollywood. Maar de Fransen kunnen het ook! De film "Eiffel (in Love), een Duits-Franse coproductie, is gewijd aan het beroemdste gebouw van Frankrijk en zijn schepper, Gustave Eiffel. In de 19e eeuw werden de ingenieur en zijn gedurfde staalconstructies gezien als het visitekaartje van de Grande Nation, als een uiting van haar innovatieve charisma. Hij bouwde van Afrika tot Zuid-Amerika, van Boedapest tot Saigon. Op het hoogtepunt van zijn roem hielp hij net mee aan de voltooiing van het Vrijheidsbeeld in New York, en aan het eind van de jaren 1880 keert hij terug naar Parijs. De Franse regering zet hem onder druk om iets spectaculairs te ontwerpen voor de wereldtentoonstelling van 1889 in Parijs. Hij aarzelt, wil eigenlijk niet - tot de ontmoeting met zijn jeugdliefde hem in topvorm doet geraken.

De film vertelt niet alleen over het patriottische machtsvertoon achter de landmark van Parijs, dramatisch opgepept door een verboden liefde, maar ook over het massale verzet van de Parijzenaars, voor wie de 300 meter hoge stalen kolos midden in de stad aanvankelijk meer angst dan trots ademde. Steeds weer uitgesteld vanwege de corona, komt "Eiffel" nu op het juiste moment in de bioscopen: enerzijds bevredigt het de momenteel politiek getroebleerde nationale trots van de Fransen, anderzijds helpt het de hongerende toeristenindustrie door de honger naar Parijs gewoon weer aan te wakkeren.