The Culture of Beauty
SPEAKEASYS
Door de achterdeur
Een codewoord, een klein rood deurtje, een wandeling door de koelcel of een wasserette - geheime bars, bekend als speakeasies, zijn de nieuwe trend in Parijs.
Ooit gehoord van "Branlage à la mouche"? Ik ook niet. Het is een erotische dienst die in 1915 hoogdravend werd aangekondigd in de prijslijst van een zekere Mademoiselle Marcelle Lapompe in Parijs, en die vandaag de dag verontwaardiging zou oproepen bij dierenbeschermers. Met woorden die niet helemaal geschikt zijn voor de oren van onschuldigen, legde zij alle details uit. In principe: Een vlieg met afgescheurde vleugels stimuleert lichaam en geest van een klant die een bad neemt. Een bezoek aan de schemerig verlichte "Blaine Bar" (65 rue Pierre Charron) kan heel verhelderend zijn, vooral als je een omweg maakt naar de rookkamer waar het historische document aan de muur hangt. Helaas heeft Parijs de ontembare reputatie van stad van de liefde niet te danken aan de romantiek, maar meer aan het feit dat het tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog werd gevierd als het centrum van de legale prostitutie. En u kunt hier lezen hoe seksueel bevrijd Parijs werkelijk was.
De "Blaine Bar", verborgen in een zijstraatje naast de beroemde Champs-Elysées, heeft een andere allure: die van het verborgene en mysterieuze. Geen enkel uithangbord of raam buiten op straat geeft enige hint over zijn bestaan. Het is een van de vele speakeasies die momenteel in elk deel van de stad opduiken. Deze illegale etablissementen grijpen terug naar het tijdperk van de Amerikaanse Drooglegging in de jaren 1920, toen alcohol alleen achter gesloten deuren geschonken mocht worden. En dit waren plaatsen waar je zachtjes moest praten om niet ontdekt te worden, vandaar de naam speakeasy. Je moet de uitbaters een privébericht sturen op Facebook om een codewoord te krijgen dat elke week verandert. Via een binnenplaats komt u in de kelder waar de obers, gekleed in het zwart, een fedora opzetten en de beste cocktails shaken op de tonen van live jazzmuziek.
Vlakbij de Bastille is de bar "Moonshiner" (5 rue Sedaine) geopend. Op het eerste gezicht lijkt het een gewone pizzeria (met goede pizza overigens), maar dan ga je door de zilveren deur van de koelruimte en maak je een reis terug in de tijd naar de jaren 1920. Na de korte schok van de kou, gaat je hart meteen sneller kloppen: zachte swingmuziek, een tijdgetrouw interieur en zwaar getatoeëerde ouderwetse cocktails, geserveerd door extreem getatoeëerde Italianen.
De "Little Red Door" (60 rue Charlot) in het 3e arrondissement doet zijn naam eer aan: een piepklein rood deurtje op straat waardoor je als Alice door het konijnenhol kruipt. Daarachter vind je een pluche en gezellige sfeer met blauwfluwelen sofa's, tapas voor fijnproevers, gedistilleerde dranken uit Franse boetieks en uiterst ongewone cocktails met rode biet, wortel of sesam. In elk van deze bars: een ongewoon groot aantal koppels of wannabe koppels die zich opzettelijk aan het publieke oog onttrekken. Want er is één ding dat Parijs nog steeds is: de hoofdstad van de affaires. Maar daar zal ik het een andere keer over hebben.