PATISSERIEËN EN CHOCOLATIERS

Parijs is een doos bonbons

In Parijs schuilt de verleiding op elke hoek - in de vorm van patisserieën en chocolatiers. Mademoiselle Lili duikt in dit zoete leven en vraagt zich af waar al die heerlijke caloriebommetjes terechtkomen.

Onlangs bracht het lot me voor de allereerste keer naar Angelina (226, rue de Rivoli). Mijn ochtendafspraak was laat en toen ik uit het metrostation "Tuileries" de ijzige kou instapte en voor de allereerste keer geen lange rij zag staan voor de beroemdste theesalon van de stad, zei ik tegen mezelf: Het is nu of nooit! Er zijn mensen die zogenaamd speciaal van LA of Tokio naar Parijs reizen om te proberen wat naar verluidt de beste warme chocolademelk ter wereld is, en twee uur wachten om te mogen zitten. Op deze winterochtend verwarmde de bijna mythische L'Africain ook mijn hart. Hij is schaamteloos dik, zo rijkelijk romig en met zo'n verleidelijk parfum dat je in extase je ogen sluit en de wereld om je heen vergeet. Zelfs bonenstaak Coco Chanel zou hier haar verlangen naar chocolade hebben gestild.

Voor mij is het nog steeds een van de grootste mysteries van Parijs hoe deze vele zoete gastronomische paleizen die onze ogen en zintuigen voortdurend bombarderen met calorierijke verleidingen kunnen overleven in een stad waar de mensen zoveel slanker zijn dan elders, en waar de modeontwerpers creaties bedenken die alleen draagbaar zijn voor een maatje nul. Hebben Parijzenaars een snellere stofwisseling? Wie koopt die ontelbare sierlijke petits fours en macarons, die éclairs en truffels, die duivelse taartjes en hemelse slagroomtaartjes van Ladurée of Pierre Hermé, van Fauchon of Lenôtre? En hoe blijven de Franse vrouwen binnen en buiten de banketbakkerijen zo slank en mooi?

Chocolade bij het ontbijt. Voor Patrick Roger (108, Boulevard Saint-Germain) is dat heel normaal. De chocolatier is de kunstenaar onder hen - zijn boetieks lijken op juwelengalerijen, zijn truffels zijn kunstwerken, hij maakt zelfs levensgrote chocoladesculpturen die worden tentoongesteld in Musée Rodin of bij Christie's. De Maître Chocolatier deelt deze lekkernijen 's morgens uit als hosties bij een heilige communie. "Eerst proeven en dan spreken", zegt hij. Dus: Sluit je ogen en open je mond. Fijne pralinévierkantjes met een krokante hazelnootvulling of pittige en fruitige gepeperde munt en citroengras smelten in je mond, beide prikkelen de smaakpapillen: de ene als een dramatische tango, de andere als een upbeat salsa. Patrick Roger is ongegeneerd een verleider. "Vergeet een slecht geweten. Ik eet 500 tot 600 gram per dag", zegt hij. En hij ziet er niet uit alsof hij net als Bridget Jones een afslankingsbroekje moet dragen. Hoe hij dat voor elkaar krijgt, is zijn eigen beroepsgeheim.

De bakkerij Du Pain et des Idées van Christophe Vasseur (34, rue Yves Toudic) serveert Parijse ontbijtklassiekers in een gastronomische opwaardering. De klanten staan heel vroeg op om in de rij te gaan staan voor de "slakken", escargots, gevuld met kastanjecrème, pistachenoten of chocolade. Yann Couvreur (137, Avenue Parmentier) was vroeger chef patissier in het luxehotel Eden Roc in St Barts. Sinds vorig jaar vrolijkt hij de ochtenden van de Parijse hipsters op met koffie en roulés van bladerdeeg, om nog maar te zwijgen van de goddelijk mooie en fijne patisserie-kunstwerken. Het zijn precies deze plaatsen die ik het grootste deel van het jaar liever vermijd. Maar nu het winter is trakteer ik mezelf af en toe op een extra portie dolce vita. Helaas heb ik nog geen Parijse stofwisseling ontwikkeld.