Kunst echt groot in de mode

De Pinault Collection in de voormalige handelsbeurs is het nieuwe museumhoogtepunt in de stad - voor kunst- en architectuurliefhebbers. Mademoiselle Lili is weggeblazen.

Cartier heeft er al een, Louis Vuitton, Galeries Lafayette of Prada in Milaan. En nu François Pinault ook. Vandaag richten luxemaatschappijen geen kunststichtingen meer op, maar bouwen ze liever hun eigen musea. Het recept is steeds hetzelfde: een klinkende merknaam, een groot architect en hedendaagse kunst. Lang verwacht en herhaaldelijk uitgesteld vanwege de pandemie: Het nieuwe museum voor hedendaagse kunst in de "Bourse de Commerce", de oude handelsbeurs. Midden in het hart van de stad, naast het nieuw ontworpen winkelcentrum Les Halles en op een steenworp afstand van het tweede grote evenement van deze zomer, de heropening van het traditionele warenhuis La Samaritaine, staat het ronde, historische gebouw uit de 18e eeuw, waarin de luxe mode-ondernemer François Pinault langverwachte Parijzenaar zijn kunstcollectie onderbrengt. De topman van de Kering-groep, waartoe modemerken als Balenciaga, Gucci en Saint Laurent behoren, wordt beschouwd als de grootste privéverzamelaar ter wereld. Tot 10.000 werken zouden tot zijn collectie moeten behoren. 200 daarvan sieren deze openingstentoonstelling, die hij persoonlijk heeft samengesteld.

Waar kunt u zich nog meer over verbazen? Over de gedurfde architectuur - of over de kunst? Moeilijk te zeggen.

By viewing the video, you agree to a data transmission to Youtube.The data processing by Youtube is governed by their privacy policy.More Information

De Japanse architect Tadao Ando heeft in de historische rotonde met arcaden, stucgevels, een plafondschildering uit de 19e eeuw en een glazen koepel een nieuw gebouw neergezet: een negen meter hoge en 30 meter brede cilinder van sierbeton, gebaseerd op het principe van matroesjka-poppen. Men kan deze cilinder via labyrintische trappen en met glas beklede loopbruggen verkennen, wat opwindende en contrasterende perspectieven oplevert. Tussen oud en nieuw. Tussen boven en onder. Het voortdurend wisselende daglicht dat door de glazen koepel valt, geeft de ruimte een bijna metafysische kwaliteit die doet denken aan de magische architectuurlandschappen van de Chirico.

De Zwitser Urs Fischer gaf op dit centrale punt het startschot voor de kunst. Zijn "Verkrachting van de Sabijnse vrouwen" is een replica van het beroemde beeldhouwwerk van Giambologna in Florence - maar dan helemaal van was en langzaam zichzelf vernietigend. Overal staan kleine lonten waarmee de gigantische kaars wordt gesmolten. Grote namen als Thomas Schütte, Cindy Sherman of Pierre Huyghe, die met een meditatieve installatie van muziek, disconevel en licht in de kelder vertegenwoordigd is, zijn op de vier tentoonstellingsniveaus te zien, maar er zijn ook zeer politieke werken en nieuwe ontdekkingen zoals de Afro-Amerikaanse kunstenaar David Hammons aan wie de hele galerie 2 is gewijd. De 94-delige fotoserie van Louise Lawler, die verwijst naar het Helms-amendement van 1987 in de Amerikaanse Senaat, leest als een commentaar op de pandemie. In die tijd tierde de AIDS-epidemie welig - en toch stemde de overgrote meerderheid tegen het vrijmaken van federale fondsen voor preventiedoeleinden, om homoseksualiteit niet te promoten. Ze noemt elke geen-politicus bij naam - inclusief Jo Biden.

Het is jammer dat met twee zulke sterke triggers een ander aspect bijna onderuit gaat: Het subtiele meubilair en het fraaie interieur van de designbroers Bouroullec, die binnen en buiten diverse objecten hebben bijgedragen en op de bovenste verdieping met de "Halle aux Grains" een van de waarschijnlijk de mooiste panoramische restaurants van Parijs hebben ontworpen.