In de zevende hemel

Danslegende Blanca Li is te gast op het virtuele "Bal de Paris" in de voormalige nachtclub Le Palace. Mademoiselle Lili danste mee.

Helemaal aan het eind, juicht een menigte me toe met een staande ovatie. Ik gooi handkusjes vanaf het podium en buig nonchalant als een superster. Mon Dieu, wat een hoogtepunt! Dit is pas goed voor je ego! In het echte leven krijg ik al natte handen en een brok in mijn keel als meer dan 20 mensen naar me kijken. Maar in virtuele realiteit, doet al deze ballast er magisch niet toe. Degene die gevierd wordt, ben ik niet. Het is gewoon mijn avatar!

Ik had geen idee wat me te wachten stond toen ik op die vrijdagmiddag in een donkere dansstudio in de voormalige legendarische nachtclub Le Palace, de Parijse versie van "Studio 54", werd aangesloten: een zware rugzak vol technologie op mijn rug, mijn benen en armen aangesloten op sensoren. Eindelijk, de bril op mijn hoofd en ik ben voor de eerste keer binnen, in augmented reality. In de zogenaamde tussenwereld waar iedereen het nu over heeft. Maar gelukkig gaat het niet om het gebruikelijke schieten, vechten en doden, maar alleen om dansen en fantasie. Ik word naar een Chanel boetiek gebracht waar ik mijn kostuum mag uitkiezen. De "verkoopster" vraagt me om me om te draaien: In een virtuele spiegel ontmoet ik mijn Chanel avatar: met een kattenkop en zandlopersilhouet. Op de mouwen van het met linten versierde kostuum zie ik de handen van een zwarte vrouw in plaats van de mijne. Alleen door mijn bewegingen in de spiegel herken ik mezelf, alleen door hun stemmen herken ik mijn vrienden. Dat op zich is al een onvergelijkbaar, vervreemdend gevoel. Dan begint het.

Met negen andere spelers en drie professionele dansers begint een waanzinnige reis door tijd en ruimte - eerst in een gigantische 19e-eeuwse Parijse balzaal. Ik ben vrij om er gewoon in rond te dollen, naar de anderen te kijken of de dansers en gasten ten dans te vragen. Ik dans een echte wals met een van de professionals. Dan worden we naar een aanlegsteiger begeleid en vertrekken we voor een tocht over een betoverd meer ergens in Italië, waar zeemeerminnen met kikkerkoppen synchroon in het water zwemmen en de echte, koele ochtendwind door mijn bril in mijn gezicht waait en de grond als echt onder mijn voeten wiegt. Na een bezoek aan een tuinlabyrint, waar ik leer dat ik zelfs door muren en heggen heen kan dansen, brengt een tram ons terug naar Parijs, waar we in een cabaret à la Moulin Rouge een Franse Cancan doen met andere langbenige danseressen.

Als we terug in de realiteit komen, ben ik nat van het zweet onder mijn bril en masker en gewoon gelukzalig. In de ongeveer 45 minuten als droomdanseres heb ik de ruimte van 200 vierkante meter nooit verlaten - en toch was ik in een andere wereld.

In haar lange carrière heeft de Spaanse danseres en choreografe Blanca Li, sinds 1992 Parijzenaar bij uitstek, niet alleen de grenzen tussen hip hop, flamenco of ballet overschreden, maar ook de choreografieën verzorgd voor de podiumshows van Beyoncé, Kylie Minogue of Daft Punk en de modeshows van Jean Paul Gaultier, Azzedine Alaïa of Christian Lacroix. Met dit meeslepende spektakel heeft de kunstenaar voor het eerst de geluidsbarrière van danstheater doorbroken naar augmented reality. Applaus!

Tot ongeveer half maart 2022 in Parijs, www.lebaldeparisdeblancali.com